توضیح سگویت برای همه

اگر در دنیای بلاکچین، بیت‌کوین و ارزهای دیجیتال تازه‌کار هستید، احتمالاً Segwit برای شما همان Segway به نظر می‌رسد. با این حال، اگر قبلاً در مورد Segwit شنیده‌اید یا شروع به کاوش در مباحث شبکه بیت‌کوین کرده‌اید، این مقاله می‌تواند دانش شما را به‌طور مداوم ارتقا دهد. به‌طور خلاصه، Segwit یک به‌روزرسانی جدید برای شبکه بیت‌کوین است که از آگوست ۲۰۱۷ به لطف توسعه‌دهنده بیت‌کوین، پیتر وویل، به‌طور گسترده تبلیغ شده است. امروز، با جزئیات بیشتری خواهیم آموخت که Segwit چیست، چرا باید آن را امتحان کنید، صرف نظر از اینکه چقدر در ارزهای دیجیتال تجربه دارید و Segwit چگونه باعث افزایش پذیرش انبوه بیت‌کوین در آینده خواهد شد.

به هر حال، Segwit/ Segregated Witness چیست (به زودی توضیح داده خواهد شد)؟

سگویت، که یک مخفف برای شاهد جداگانه،, یک است شبکه بیت کوین‘پروتکل ارتقاء جدید بیت کوین که امضای دیجیتال (که به عنوان "شاهد" نیز شناخته می‌شود) را از تراکنش جدا می‌کند (زیرا "segregate" به معنای جدا کردن است) و به طور همزمان روی چندین مسئله به طور موثر کار می‌کند و با چندین نقص بیت کوین مقابله می‌کند. در نتیجه، این پیشرفت شبکه بیت کوین، فرآیند کلی تراکنش را برای قرار گرفتن در یک بلوک ۱ مگابایتی افزایش می‌دهد و داده‌های تراکنش را تغییر می‌دهد. ایده Segwit در طول ... مطرح شد. کنفرانس مقیاس‌پذیری بیت‌کوین در سال ۲۰۱۵ توسط پیتر وویل، توسعه‌دهنده بیت‌کوین، مطرح شد و از آن زمان تاکنون، Segregated Witness همچنان محبوب‌تر می‌شود.

اگر چنین توضیح مختصری مسائل را روشن نکرد، به خواندن ادامه دهید. امروز چیزهای بیشتری خواهید فهمید. ما مباحث زیر را پوشش خواهیم داد: چرا Segregated Witness یا Segwit یک ارتقاء پروتکل امیدوارکننده نامیده می‌شود، دارایی‌ها و ویژگی‌های آن، Segwit چه کاری انجام می‌دهد، و چگونه Segwit به عنوان یک تقویت‌کننده اندازه بلوک و یک Soft Fork کار می‌کند، نحوه محاسبه وزن بلوک و بهینه‌سازی فرآیند با کمک Segwit، مقایسه مختصری بین Segwit و Legacy و غیره.

در پایان مقاله، بخش سوالات متداول را گنجانده‌ایم تا رایج‌ترین سوالات را با پاسخ‌های «من» مشخص کنیم.

سگویت چیست و چه کاربردی دارد؟

۱. ارتقاء بیت‌کوین که برای دوام ساخته شده است

معرفی شده در کنفرانس مقیاس‌پذیری بیت‌کوین در سال ۲۰۱۵، سگویت یا شاهد تفکیک‌شده، یک ارتقاء پروتکل برای شبکه بیت‌کوین بود که هدف آن افزایش مقیاس‌پذیری، کارایی، انطباق‌پذیری و تقویت پذیرش انبوه بیت‌کوین بود. بزرگترین ارز دیجیتال. از آنجایی که ظرفیت یک بلوک به ۱ مگابایت محدود شده است، بنابراین بلوک بیت‌کوین به طور متوسط فقط قادر به انجام حدود ۲۷۰۰ تراکنش است (و کاربران را مجبور می‌کند برای ارسال ارز بیت‌کوین در یک صف مجازی منتظر بمانند)، بهینه‌سازی آن راه‌حل سودمندی بود.

۲. مقابله با مشکل مقیاس‌پذیری بیت‌کوین

برای شروع، تراکنش‌های بیت‌کوین روی یک دفتر کل تغییرناپذیر نوشته می‌شوند که به آن ... می‌گویند. بلاکچین. بلاک چین بیت کوین به این دلیل ساده به این نام خوانده می‌شود که تراکنش‌ها در پیوندهای به هم پیوسته‌ای قرار دارند - بلوک‌ها ویژگی‌هایی که به توالی و ترتیب آنها بستگی دارد. یک بلاکچین اطلاعات را در واحدهای خاصی، که به عنوان بلوک نیز شناخته می‌شوند، جمع‌آوری می‌کند که مجموعه‌ای از اطلاعات را در کل بلاکچین نگه می‌دارند. مشکل این است که این بلوک‌های تراکنش ظرفیت محدودی در حدود ۱ مگابایت دارند و در نتیجه، یک بلوک بیت‌کوین می‌تواند به طور متوسط حدود ۲۷۰۰ تراکنش را پردازش کند که کارآمدترین نتیجه نیست (زیرا بسیاری از افرادی که سعی در ارسال بیت‌کوین کش دارند، باید در این صف تراکنش منتظر بمانند تا وارد بلاکچین شوند، درست مانند زمان افزایش قیمت). در مقایسه با ویزا که قادر به پردازش حدود ۱۷۰۰ تراکنش در ثانیه است، بیت‌کوین می‌تواند به طور متوسط ۵ تراکنش را پردازش کند، از این رو مسئله مقیاس‌پذیری تراکنش مطرح می‌شود. برای اعمال به‌روزرسانی اخیر در سراسر جهان و کاهش بار از روی اپراتورهای گره، توسعه‌دهندگان بیت‌کوین مجبور بودند با ظرفیت محدود تراکنش آن مقابله کنند. به این ترتیب، به لطف اختراع سگویت و فعال‌سازی آن در ۲۳ آگوست ۲۰۱۷، تراکنش‌های بیشتری از سال ۲۰۱۷ امکان‌پذیر شد. اکنون سگویت اینجاست تا داده‌های شاهد یا ‘امضا’ را از فیلد ورودی حذف کند و مقیاس‌پذیری کلی را افزایش دهد.

۳. مقابله با اشکال انعطاف‌پذیری تراکنش‌های بیت‌کوین

مشکل بعدی که سگویت با موفقیت آن را برطرف کرد، انعطاف‌پذیری تراکنش‌ها بود. نحوه‌ی کار آن به این صورت است: هر تراکنش بیت‌کوین از سه بخش تشکیل شده است: فرستنده (که ورودی نیز نامیده می‌شود و شامل آدرس عمومی فرستنده است)، کسی که آن را دریافت می‌کند (که خروجی نیز نامیده می‌شود و شامل آدرس عمومی گیرنده است) و امضای دیجیتال تأیید صلاحیت فرستنده برای ارسال سکه‌ها به آدرس عمومی خریدار.

مسئله این است که کد بیت‌کوین اجازه می‌دهد امضای دیجیتال زمانی که یک تراکنش هنوز نامعتبر است، تغییر کند، که این هم یک مشکل است: در صورتی که شما یک بررسی ریاضی روی آن انجام دهید، توسط شبکه معتبر اعلام می‌شود، اما اگر یک ... الگوریتم هشینگ, ، نتیجه متفاوتی خواهد داشت. با مثال زیر می‌توان موضوع را روشن‌تر کرد: فرض کنید مقدار امضا “۵” بوده است، اما آن را به “۵+۶-۶” تغییر داده‌ایم یا آن را به صورت “۰۵” نوشته‌ایم. این می‌تواند از نظر ریاضی به عنوان یک مقدار یکسان در نظر گرفته شود (بنابراین می‌تواند یک امضای تأیید شده باشد)، اما اگر این نسخه‌های مختلف را هش کنیم، به نتایج مشابه هشینگ نخواهیم رسید، زیرا هش کردن به نحوه یادداشت یا توصیف مقدار بستگی دارد، نه خود مقدار.

بنابراین، از آنجایی که هش عاملی است که امضاهای تراکنش را در بلاکچین بیت‌کوین شناسایی می‌کند، می‌توانیم هر شناسه تراکنش را به شناسه دیگری تغییر دهیم و همچنان تأیید شود. کل فرآیند کارآمدتر خواهد بود و تراکنش‌های بیشتری پردازش می‌شوند.

با این حال، ایجاد یک شناسه تراکنش جدید برای تراکنش‌های بیت‌کوین که از قبل وجود دارند، ممکن است به دلایل مختلف چندان آسان نباشد:

• اول، در صورتی که بخواهیم راه‌حل‌های لایه دوم را روی شبکه بیت‌کوین ایجاد کنیم (مشابه شبکه لایتنینگ) ، ما باید مطمئن شویم که لایه اول اولیه توسط هیچ کس دیگری تغییر نکرده است زیرا به لایه اول وابسته است.;
• علاوه بر این، اگر ما هرگونه وجه تأیید نشده‌ای را بپذیریم یا خرج کنیم، شناسه تراکنش‌ها می‌تواند منجر به مشکلاتی شود.

۴. سایر مسائل مربوط به تراکنش

مسائل مربوط به انعطاف‌پذیری تراکنش در مورد پردازش داده‌های تراکنش، با استفاده از این مثال ساده مبتنی بر یک تراکنش استاندارد بیت‌کوین بهتر توضیح داده می‌شوند: فرض کنید آن در یک تراکنش تأیید نشده (که آن را تراکنش A می‌نامیم) به سام پول پرداخت کرده است. سام این پرداخت نامعتبر را برای خرید یک محصول به صورت آنلاین از مارک (که آن را تراکنش B می‌نامیم) دریافت کرده است. با این حال، مارک وقت نداشت تا منتظر تأیید تراکنش B بماند و محصول را از قبل به سام منتقل کرد. در مرحله بعد، سام عمداً پرداخت آن را با کمک چندین ترفند فنی جعل کرد تا تراکنش او با یک سوم دیگر تأیید شود. به این ترتیب، تراکنش B اکنون غیرفعال است زیرا بر اساس یک سوم معتبر تراکنش A بود که دیگر وجود نداشت. بنابراین به این ترتیب، داده‌های تراکنش به درستی پردازش نشدند: در واقع، به مارک پولی پرداخت نشده است، اگرچه قبلاً محصول را به سام منتقل کرده است. از این مثال، مشکلات مربوط به بیت‌کوین کش و داده‌های امضا، شناسه‌های تراکنش و انعطاف‌پذیری بیش از حد آشکار است و آدرس Segwit از وقوع آنها جلوگیری می‌کند.

برخی از مشکلات اضافی که Segwit مدیریت می‌کند

۱. آوردن تراکنش‌های بیشتر به بلاکچین

سگویت ضمن ارائه تراکنش‌های بیشتر با حذف داده‌های امضا از ورودی تراکنش و مقابله با مشکل انعطاف‌پذیری با سرعت تراکنش بالاتر، می‌تواند تعدادی از مشکلات فنی دیگر بلاکچین را نیز برطرف کند که ممکن است در نگاه اول توسط کاربران آن احساس نشوند، اما قطعاً شایسته ذکر در مقاله ما هستند.

۲. تراکنش‌های بیت‌کوین بهینه شده‌اند

سگویت چه مشکلات دیگری را برطرف می‌کند؟ اگر می‌خواهید درباره ویژگی‌های مرتبط با سگویت/Segregated Witness بیشتر بدانید، در اینجا فهرستی مختصر اما کامل از مشکلاتی که سگویت قادر به رفع آنهاست، جدا از تقویت عملیات بیت‌کوین کش، ارائه شده است:

• امضای مقادیر ورودی؛;
• مقیاس‌بندی خطی عملیات هش سیگنال؛;
• کاهش رشد UTXO؛;
• بهبود کارایی بدون اعتبارسنجی امضاها؛;
• امنیت پیشرفته برای چندامضایی از طریق پرداخت به اسکریپت هش (P2SH)؛;
• نسخه‌بندی اسکریپت؛;
• سرعت تراکنش‌ها افزایش یافت و محدودیت اندازه بلوک در بلاکچین افزایش یافت.;
• به سمت یک محدودیت بلوک ترکیبی واحد پیش می‌رود؛;
• گسترش ظرفیت/اندازه بلوک.

برای کسانی که مایل به دریافت توضیحات دقیق‌تر و جامع‌تری در مورد ویژگی‌های ذکر شده در بالا در مورد آدرس Segwit، داده‌های امضا، کارمزدهای بهینه تراکنش و غیره هستند، ما توصیه می‌کنم این لینک را دنبال کنید.

سگویت چگونه کار می‌کند؟

سگویت به عنوان یک تقویت‌کننده جدید اندازه بلاک

Segregated Witness یک پیشرفت پیشنهادی برای نحوه ساختار بلوک‌ها است. می‌توان گفت بلوک‌های غیر Segwit نیز وجود دارند که بلوک‌های Legacy نامیده می‌شوند و فضایی تقریباً ۱ مگابایتی برای تمام داده‌های تراکنش بلوک دارند که شامل ورودی‌ها، خروجی‌ها، امضاها و سایر عوامل می‌شود. با این وجود، بلوک‌های Segwit یک پیشرفت در اندازه بلوک هستند زیرا حجم آنها بزرگتر است و به ۴ مگابایت می‌رسد و از دو جزء اصلی تشکیل شده‌اند: یک بلوک توسعه‌یافته و همچنین یک بلوک تراکنش پایه. به نظر می‌رسد Segwit افزایش مداومی در اندازه بلوک مشابه ایجاد می‌کند. بیت کوین کش.

بلوک‌های Segwit به گونه‌ای عمل می‌کنند که داده‌های دیجیتال، از جمله امضاهای تراکنش (داده‌های امضای تراکنش که به عنوان “شاهد” نیز شناخته می‌شوند)، به خارج از بلوک تراکنش پایه منتقل می‌شوند تا در داخل بلوک تراکنش توسعه‌یافته ذخیره شوند، در حالی که هنوز در حال انتقال هستند.

بلوک تراکنش پایه، به نوبه خود، اطلاعات داده مربوط به فرستنده و گیرنده را در بر می‌گیرد و نگه می‌دارد، به طوری که داده‌های شاهد خالی باقی می‌مانند و بنابراین به هیچ فضایی نیاز ندارند. در نتیجه، تراکنش‌های بیشتری در داخل بلوک با ظرفیت ۱ مگابایت ارائه می‌شوند.

علاوه بر این، بلوک توسعه‌یافته با ۳ مگابایت فضای اضافی، کل اطلاعات شاهد را که جزء اجباری در بلوک تراکنش پایه نیست، در خود جای داده است.

اهداف سگویت

اهداف چنین رویکرد متنوعی برای قالب‌بندی بلوک که توسط Segwit ارائه می‌شود چیست؟ اساساً، دو نکته‌ی حیاتی وجود دارد که به آنها می‌پردازد:

• اولاً، همانطور که قبلاً نشان دادیم، امضای دیجیتال به خارج از بلوک تراکنش پایه منتقل می‌شود. این بدان معناست که شناسه تراکنش ایمن است و در صورتی که شخصی امضای تراکنش را تغییر دهد، تحت تأثیر قرار نخواهد گرفت. آیا این یک روش کارآمد برای مقابله با مشکل رایج خوش‌رفتاری ذکر شده در بالا نیست؟
• یک بار دیگر: این اصل امکان کوتاه کردن داده‌های تراکنش‌های اساسی را فراهم می‌کند. از آنجایی که داده‌های شاهد ممکن است تا ۶۵۱TP3T از حجم تراکنش را نیاز داشته باشند، انتقال آن به خارج از بلوک تراکنش پایه، امکان پردازش تراکنش‌های بیشتری را در یک بلوک ۱ مگابایتی فراهم می‌کند.

سگویت یک سافت فورک است

از آنجایی که اصل مطلب این است که Segwit به عنوان افزایش دهنده اندازه بلوک عمل می‌کند، چرا حجم بلوک را مثلاً تا ۴ مگابایت افزایش ندهیم؟ مسئله این است که خطر ایجاد هارد فورک در شبکه بلاکچین بیت کوین وجود دارد و توسعه دهندگان Segwit تلاش کردند تا با “سافت فورک” از هارد فورک جلوگیری کنند. بیت کوین کش در نتیجه همین امر توسعه یافت. هارد فورک‌ها در بلاکچین بیت‌کوین، و سگویت (Segwit) به عنوان یک سافت فورک (انشعاب نرم) در این فرآیند تراکنش عمل می‌کند.

همانطور که در پروتکل بیت کوین ادعا شده است، بلوک‌های آن نمی‌توانند از بلوک ۱ مگابایتی فراتر روند - به همین دلیل توسعه‌دهندگان فناوری اطلاعات مجبور بودند به دنبال راهی جایگزین برای قابل قبول کردن آن توسط بلوک‌های Legacy و همچنین بلوک‌های Segwit باشند، و این "ترکیب" سودمند یک بلوک ۱ مگابایتی با "گسترش" ۳ مگابایتی دیگر، به راه‌حلی تبدیل شد که برای پروتکل موجود کافی بود.

برخلاف گره‌های Legacy که قادرند فقط بلوک تراکنش پایه ۱ مگابایتی را بدون بلوک توسعه‌یافته دریافت کنند و در عین حال آنها را معتبر بشمارند، گره‌های Segwit از لحاظ تئوری قادر به دریافت کل مبلغ تقریباً ۴ مگابایت (که شامل بلوک پایه و توسعه‌یافته است) هستند و در عین حال تراکنش‌ها را به طور کامل تطبیق می‌دهند. البته لازم به ذکر است که در عمل، میانگین حجم بلوکی که تراکنش Segwit را در بر می‌گیرد، عمدتاً حدود ۲ مگابایت است.

چنین سازگاری معکوسی، فورک “نرم” نامیده می‌شود که در آگوست ۲۰۱۷ در شبکه بیت‌کوین فعال شد. این رویکرد مفید است زیرا امکان افزایش امنیت را فراهم می‌کند. برای حفظ عملکرد Segwit نیازی نیست که گره‌ها نرم‌افزار خود را به‌روزرسانی کنند - به این ترتیب؛ شبکه حتی اگر به‌روزرسانی همه گره‌ها ماه‌ها یا سال‌ها طول بکشد، همچنان فعال می‌ماند.

تخمین وزن بلوک در سگویت

اندازه، معیار اندازه‌گیری برای بلوک‌های Legacy و وزن، ویژگی مناسب بلوک‌های Segwit است. محاسبه وزن بلوک بر اساس هر تراکنش، ایده‌ای جدید و پیشرفته است که برای اولین بار در Segwit معرفی شد. نحوه انجام آن به این صورت است: وزن هر تراکنش با فرمول زیر محاسبه می‌شود:

اندازه پایه تراکنش *۳ + اندازه کامل تراکنش.

اگر این را با تراکنش‌های Legacy مقایسه کنیم، آنها قادر به حذف داده‌های شاهد نیستند. از این رو وزن آنها به طور دائم ۴ برابر اندازه تراکنش خواهد بود (برای مثال، یک تراکنش Legacy با حجم ۲۰۰۰ بایت را در نظر بگیرید و وزن آن ۲۰۰۰ * ۳ + ۲۰۰۰ = ۸۰۰۰ خواهد بود).

مسئله این است که وزن تراکنش‌های Segwit، به نوبه خود، همواره کمتر از این مشخصه ای است که ما محاسبه کرده‌ایم. بیایید یک مثال بزنیم: ۱۴۰۰ بایت برای یک تراکنش با Segwit، که شامل ۲۰۰ بایت داده شاهد است، تنها ۵۰۰۰ بایت وزن خواهد داشت (طبق فرمول: (۱۴۰۰-۲۰۰)*۳ + ۱۴۰۰ = ۵۰۰۰).

یک نتیجه‌گیری کوچک و بی‌واسطه این است که اندازه داده‌های شاهد مستقیماً با وزن تراکنش مرتبط است: هرچه اندازه داده‌ها بزرگتر باشد، وزن تراکنش سبک‌تر است. این یکی از عواملی است که ماینرهای کریپتو را تشویق می‌کند تا به تراکنش‌های سبک‌تر Segwit به جای تراکنش‌های پربارتر مراجعه کنند، زیرا این تراکنش‌های اولیه قادر به جایگذاری داده‌های بسیار بیشتری در هر بلوک هستند.

میراث و سگویت

امروزه، اکثر فرآیندهای تراکنش مربوط به بیت کوین استخراج شده آیا تراکنش‌های Segwit هستند؟ این حقیقت مطمئناً به نفع این فناوری است (درصد واقعی حدود 70% است). و حالا بیایید به مقایسه بیشتر بین تراکنش‌های Legacy و Segwit بپردازیم. در اینجا چند تفاوت وجود دارد:

• حداکثر اندازه بلوک یک تراکنش قدیمی ۱ مگابایت است، در حالی که تراکنش سگویت تا ۴ مگابایت بلوک دارد. در اینجا مثالی برای یک آیتم بلوک سگویت آورده شده است که بیش از ۲ مگابایت.
• تراکنش‌های قدیمی معمولاً با موارد انعطاف‌پذیری مواجه می‌شوند و توان عملیاتی تراکنش شبکه را افزایش می‌دهند.
• تراکنش‌های قدیمی حجم بیشتری دارند و بنابراین مستلزم پرداخت هزینه بیشتری هستند. کارمزد تراکنش شبکه برای تایید سریعتر لازم است.
• آدرس‌های Segwit با عدد “۳” و آدرس‌های قدیمی با عدد “۱” شروع می‌شوند.

5 کیف پول برتر سگویت

دلیلی وجود دارد که چرا کیف پول‌های رمزنگاری‌شده‌ی بیشتری از Segwit پشتیبانی می‌کنند - مزایای متعددی در این به‌روزرسانی وجود دارد که قبلاً به آنها اشاره کردیم. و در زیر، چندین کیف پول Segwit و گزینه‌های مرتبط با پلتفرم بیت‌کوین با کیفیت اثبات‌شده را خواهید یافت. در میان آنها می‌توان به Ledger، Trezor (که کیف پول‌های سخت‌افزاری هستند)، Exodus و Electrum (هر دو کیف پول‌های نرم‌افزاری هستند) و همچنین Coinomi چندمنظوره اشاره کرد. در حالی که دو کیف پول اول از هر دو پلتفرم دسکتاپ و موبایل پشتیبانی می‌کنند، Exodus و Electrum فقط برای دسکتاپ در نظر گرفته شده‌اند.

یک نکته کوچک برای کسانی که مایل به انتقال از کیف پول Legacy به کیف پول Segwit هستند: ابتدا مطمئن شوید که یک کیف پول Segwit کاملاً جدید ایجاد کرده‌اید و تمام وجوه خود را به این آدرس جدید منتقل می‌کنید زیرا نمی‌توانید کیف پول رمزنگاری موجود را به سادگی ارتقا دهید.

۱. دفتر کل

لجر یک است نوع کیف پول سخت‌افزاری – این یعنی شما می‌توانید به راحتی تراکنش‌ها را به صورت آفلاین امضا کنید، بدون اینکه نگران امنیت خود باشید. علاوه بر این، کلید شخصی شما خصوصی است و به اینترنت دسترسی ندارد. ما توصیه می‌کنیم بین دو مدل اصلی یکی را انتخاب کنید – لجر نانو اس و لجر نانو ایکس زیرا این دو مورد کیفیت اثبات‌شده‌ای دارند و از تراکنش‌های Legacy و همچنین Segwit پشتیبانی می‌کنند.

با این حال، نانو ایکس در بازار امروز یک چیز جدید و جذاب است. این دستگاه می‌تواند در مقایسه با مدل Nano S، تعداد بیشتری از ارزهای دیجیتال را پشتیبانی کند، تازه سازگاری با موبایل هم که دیگر جای خود دارد.

۲. خروج

ما قطعاً توصیه می‌کنیم امتحان کنید خروج برای کسانی که اولین گام‌های خود را در استخراج ارزهای دیجیتال برمی‌دارند. Exodus یک کیف پول بیت‌کوین نرم‌افزاری رایگان با طراحی واضح و کاربرپسند است.

این کیف پول بیت‌کوین قادر به مدیریت بیش از ۱۰۰ دارایی رمزنگاری شده و پردازش تراکنش‌های Legacy و Segwit است. همچنین در دو نسخه - برای دسکتاپ و تلفن‌های همراه - طراحی شده است. آیا می‌خواهید درباره Exodus بیشتر بدانید؟ - از آشنایی با ... استقبال می‌شود. بررسی دقیق از طریق این لینک.

۳. ترزور

ترزور یکی دیگر از برندهای محبوب و شناخته‌شده در بین کیف پول‌های سخت‌افزاری است. دو مدل TREZOR که ما بررسی می‌کنیم عبارتند از ترزور وان, ، و ترزور مدل T این دو می‌توانند تراکنش‌های Segwit و Legacy را نیز مدیریت کنند، هرچند ترزور مدل T جدیدتر است که توسط یک صفحه لمسی ارائه می‌شود.

۴. الکتروم

ما گنجانده شده است الکتروم بدون هیچ فکری در لیست ما قرار گرفته است، اگرچه ممکن است درک آن برای تازه‌کارها کمی دشوار به نظر برسد. با این وجود، طیف وسیعی از ویژگی‌های مفید خود را دارد که یادگیری آنها برای ماینرهای ماهرتر کریپتو جالب خواهد بود. اول، این یک کیف پول متن‌باز مخصوص بیت‌کوین است که در نسخه دسکتاپ طراحی شده است. می‌تواند تراکنش‌های Legacy و Segwit را مدیریت کند. این کیف پول دارای طیف چشمگیری از گزینه‌های مدیریت کارمزد، ظرفیت‌های امضای تراکنش و ویژگی‌های مدیریت سرمایه است. برای اینکه بدانید نقاط قوت دقیق این کیف پول بیت‌کوین چیست،, به نقد و بررسی اینجا مراجعه کنید.

۵. کوینومی

ما در بررسی خود گنجانده‌ایم کوینومی, همچنین، اگرچه کمی با کیف پول‌های بیت‌کوین ذکر شده در بالا متفاوت است. اولین چیزی که باید در مورد Coinomi بدانید این است که عملاً، بیشتر یک کیف پول پلتفرم بیت‌کوین جامع چند ارزی است که می‌تواند تا 1170 دارایی رمزنگاری شده را مدیریت کند و در نسخه‌های دسکتاپ و موبایل ارائه می‌شود. مشابه برندهای ذکر شده در بالا، Coinomi از تراکنش‌های قدیمی و Segwit پشتیبانی می‌کند، بنابراین، اگر به دنبال یک کیف پول Segwit موبایل برای امتحان کردن هستید، دیگر جستجو نکنید. تمام جزئیات کلیدی در مورد Coinomi در حال حاضر در بررسی ذکر شده است. از طریق این لینک.

حال، قبل از نتیجه‌گیری، بیایید چندین سوال احتمالی که ممکن است خوانندگان ما داشته باشند را روشن کنیم و بقیه اصطلاحاتی را که ممکن است هنگام خواندن مقاله ما با آنها مواجه شوند، توضیح دهیم.

• شبکه لایتنینگ…

The شبکه لایتنینگ یک لایه دوم روی شبکه بیت کوین است. شبکه لایتنینگ امکان انتقال بیت کوین کش بین آنها را به صورت رایگان و در یک چشم به هم زدن فراهم می‌کند (هیچ هزینه‌ای دریافت نمی‌شود). می‌توانید جزئیات بیشتر در مورد شبکه لایتنینگ را با دنبال کردن لینک بالا بیابید.

• SegWit2x ... است.

Segwit2x به عنوان یک پاسخ بلاکچینی سازشگرانه به جنجال‌های بزرگ اندازه بلوک که در سال ۲۰۱۷ ("توافقنامه نیویورک") رخ داد، توسعه داده شد. مکانیسم آن فرض می‌کند که فعال‌سازی Segwit گام اصلی است. پس از آن، افزایش اندازه بلوک تا ۲ مگابایت انجام می‌شود (با این حال، چنین ایده‌ای توسط گروه کوچکی پشتیبانی و توسط اکثر استخرهای استخراج بیت‌کوین رد شد).

• سگویت: آیا با نسخه‌های قبلی سازگار است؟

بله، همانطور که قبلاً در مقاله اشاره کردیم، Segwit در برابر هارد فورک سازگار با نسخه‌های قبلی است و حتی با فرآیندهای تراکنش Legacy که خود Segwit در آنها فعال نشده است، نیز کار می‌کند.

جمع‌بندی همه چیز

سگویت نه تنها یک پیشرفت جدید و مناسب در حوزه بلاکچین و ارزهای دیجیتال است، بلکه تاکنون مهمترین گام برای افزایش سرعت تراکنش‌ها و در نتیجه مقیاس‌پذیری بیت‌کوین برای پذیرش انبوه و پایه محکمی برای پیاده‌سازی بهینه‌سازی‌های بیشتر تراکنش‌ها، از جمله شبکه لایتنینگ و بسیاری دیگر از موارد آینده، بوده است.

جدا کردن امضای دیجیتال یا شاهد از بلوک تراکنش، مزایای زیادی از جمله حجم کمتر تراکنش‌ها، امکان پردازش تراکنش‌ها با بهترین سرعت تراکنش، رفع مشکلات انعطاف‌پذیری و گزینه‌های تأیید بهتر، به اصطلاح "سازگاری معکوس" در برابر هارد فورک و موارد دیگر را ارائه می‌دهد. تراکنش‌های بیت‌کوین بین آدرس‌های مختلف، مانند Legacy، SegWit، Native SegWit و موارد دیگر، اکنون کاملاً سازگار هستند. از آنجایی که اکنون کاملاً سازگار هستند و کیف پول‌های بیت‌کوین بیشتری از Segwit استفاده می‌کنند، این احتمال وجود دارد که به گزینه کلاسیک تقریباً برای هر تراکنش مرتبط با بیت‌کوین در دنیای بلاکچین تبدیل شود.

تجربیات شخصی شما با Segwit چیست، در صورت وجود؟ کدام کیف پول‌های بیت‌کوین را ترجیح می‌دهید؟ نظرات و برداشت‌های خود را در مورد کیف پول‌های Segwit و بیت‌کوین در بخش نظرات زیر به اشتراک بگذارید.

سوالات متداول:

آدرس/حساب SegWit چیست؟

سگویت (شاهد تفکیک‌شده), همچنین به عنوان پیچیده شده یا سگویت تو در تو،,  یک ارتقاء نرم‌افزاری جدید و مفید در جامعه بیت‌کوین است که داده‌های خاصی از امضای تراکنش را از تراکنش جدا می‌کند و اندازه داده‌های هر تراکنش را کاهش می‌دهد و امکان تراکنش‌های سریع‌تر با سرعت تراکنش ارتقا یافته را فراهم می‌کند، زیرا Segwit تا حدودی اشکال انعطاف‌پذیری را در فرآیند تراکنش بیت‌کوین برطرف کرده است. علاوه بر این، با سبک‌تر کردن تراکنش‌های بیت‌کوین از نظر اندازه، تراکنش‌های بیشتری می‌توانند با کارمزد تراکنش مقرون‌به‌صرفه‌تر در یک بلوک بیت‌کوین قرار گیرند. SegWit یا آدرس‌های SegWit تودرتو (P2SH) آدرس‌های چند منظوره هستند که می‌توانند با تراکنش‌های غیر SegWit و تراکنش‌های SegWit بومی کار کنند. و از آنجایی که Segwit، Segwit بومی و آدرس Segwit تودرتو با بسیاری از آدرس‌های بیت‌کوین دیگر (از جمله Legacy، خود Segwit، Native Segwit و موارد دیگر) سازگار است و کانال‌های پرداخت امنی را فراهم می‌کند، تراکنش‌های سریع‌تر را می‌توان با خیال راحت به تعداد زیادی از آدرس‌های بیت‌کوین خارجی ارسال کرد.

آیا باید از سگویت (SegWit) استفاده کنم؟

تصمیم با شماست، اما Segwit، به عنوان یک ارتقاء پروتکل جدید، در جامعه بلاکچین و کل دنیای کریپتو محبوبیت زیادی پیدا کرده است. به لطف افزایش محدودیت اندازه بلوک، سازگاری با نسخه‌های قبلی، رویکرد پیشرفته به امضاهای تراکنش بیت‌کوین و حل اشکال انعطاف‌پذیری تراکنش بیت‌کوین، سازگاری با تعداد زیادی آدرس (از جمله Legacy، Native Segwit و غیره)، کارمزد کمتر، تراکنش‌های سریع‌تر بیت‌کوین و غیره، قطعاً ارزش امتحان کردن را دارد.

آیا باید از SegWit یا Legacy استفاده کنم؟

 ظاهراً، این یک انتخاب شخصی است. با این حال، تفکیک‌شده شاهد یا سگویت, فرمت آدرس جدیدتر با محدودیت اندازه بلوک ارتقا یافته، کارمزد تراکنش کمتر و بهبودهای محسوس در اندازه (مورد نیاز برای نگه داشتن تراکنش‌ها در یک بلوک) است. در مقابل،, میراث آدرس، آدرس اصلی بیت‌کوین باقی می‌ماند. برای آشنایی بیشتر با تفاوت‌های بین بیت‌کوین و Legacy، مقاله ما را مطالعه کنید.

آیا فرقی می‌کند که بیت‌کوین‌هایم را کجا نگه می‌دارم؟

انواع مختلفی از کیف پول‌های دیجیتال بیت‌کوین وجود دارد - سخت‌افزاری و تحت وب. کیف پول بیت‌کوین ممکن است برای تلفن همراه یا رایانه رومیزی طراحی شده باشد. نظراتی وجود دارد که بیان می‌کند کیف پول‌های سخت‌افزاری اگر قرار باشد تراکنش‌های بیت‌کوین را به طور منظم پردازش کنند، کامل نیستند و در عوض برای ذخیره‌سازی طولانی مدت بهتر هستند. گفته می‌شود ذخیره‌سازی آفلاین امن‌تر و ضد هک است. با چاپ کلیدها و آدرس‌های خصوصی برای دسترسی روی کاغذ و ایمن نگه داشتن آنها، می‌توان امنیت بیشتری را تضمین کرد. برای یافتن بهترین کیف پول‌های بیت‌کوین در بازار امروز، به مقاله ما یا منابع خارجی مراجعه کنید تا با کارمزد کمتر خریداری کنید و بیت‌کوین کش خود را از آن زمان به طور ایمن ذخیره کنید.